“Het doel van een bank is om geld te verdienen voor de investeerders”, zei een voorzitter van een christelijke kredietunie. “Het doel van een kredietunie is om de leden te dienen.”

Soms moet je naar ontwikkelingen kijken in het buitenland om een verfrissende blik op je eigen werkwereld te krijgen. Als lid van de WOCCU krijgen we bij de VSK regelmatig artikelen en nieuws vanuit de wereld van kredietunies. Ze viel mijn oog op berichtgeving vanuit de USA aangaande christelijke kredietunies en in het bijzonder die van de Baptist Credit Union.

Toen de Baptist Church in Milwaukee in 1965 een kredietvereniging oprichtte, werden haar overwegend Afro-Amerikaanse leden vaak leningen, kredietlijnen en andere financiële basisdiensten van banken geweigerd. Meer dan 50 jaar later, in wat nog steeds een van de meest raciaal gesegregeerde steden van het land is, is er “niet veel veranderd”, zegt een bestuurslid van de kredietvereniging en eigenaar van een klein bedrijf. “We hebben nog steeds dezelfde problemen.”

De leden van deze kredietunie, van wie velen bejaarden zijn, hebben nog steeds moeite om leningen te krijgen, zelfs als ze de middelen hebben om ze terug te betalen.” Hoewel ze hun rekeningen betalen en de financiën hebben om te betalen, moeten ze nog steeds naar een kredietunie komen om leningen te krijgen”. Die realiteit heeft de bestuursleden, allemaal vrijwilligers, ertoe aangezet de diensten van de kredietunie uit te breiden. 

Volgens de National Credit Union Administration zijn er 133 actieve kredietunies met een op geloof gebaseerd handvest in de Verenigde Staten en 276 inactieve kredietunies.

Ze vormen een aparte dimensie van de kredietuniesector en bieden een consumentgericht alternatief voor flitskredietverstrekkers en onpersoonlijke grotere banken, samen met de gedeelde religieuze overtuigingen van de leden. 

Ze worden echter ook geconfronteerd met obstakels in een snel veranderende consumentenbanksector en door overheidsregulering.

Op geloof gebaseerde kredietunies vinden manieren om zich aan te passen en door te gaan. Het levend houden van hun kredietunie gaat over het helpen van hun buren om een ​​hogere levenskwaliteit te bereiken en hen kansen te bieden. Vanuit een sociaal-maatschappelijk en ook duidelijk christelijk hart.

Christelijke kredietunies in de USA hebben gemiddeld ongeveer 300 leden per unie, die allemaal lid moeten zijn van de kerk of familie van een lid moeten zijn. De gelden worden uiteraard apart van de kerk beheerd, hoewel ze vaak gehuisvest zijn in kamers in het kerkgebouw. De kredietunies bieden- in tegenstelling tot Nederland- naast bedrijfskredieten ook spaarrekeningen voor bankboekjes en persoonlijke- en autoleningen, samen met de planning van nalatenschappen en ook diensten voor het opstellen van testamenten en volmachtdocumenten voor leden.

Zonder deze diensten zouden veel leden van kredietunies waarschijnlijk naar flitskredietverstrekkers en andere instellingen met een hoge rente gaan, vooral in staten die de afgelopen tien jaar de beperkingen op de sector van betaaldagleningen hebben versoepeld.

“Er vinden veel roofzuchtige leningen plaats in onze gemeenschap,”

Kredietunies aldaar proberen kredietnemers voor te lichten over de “valkuilen van die instellingen”. Vaak geven deze kredietunies ook workshops over geldbeheer en financiële geletterdheid en om de omzet te vergroten zijn christelijke kredietunies ook aanbieders van debetkaarten en betaalrekeningen.

Kredietunies kunnen op staats- of federaal niveau worden gecharterd en worden verzekerd door de National Credit Union Administration en gereguleerd door staten. Het bijhouden van de toenemende regelgeving van de overheid is ook daar in de USA kostbaar voor een kredietunie. Ze zijn belast met het uitvoeren van dezelfde soort ingebouwde controles – de interne controles – waar de grotere instellingen zich aan moeten houden, ondanks het feit dat ze aanzienlijk kleiner zijn. Een probleem waar we ook in Nederland mee te maken kregen/krijgen.

Dure compliance en technologische veranderingen brengen grote kredietunies ertoe om kleinere unies in het hele land te helpen middelen te delen en zaken te doen. Ze werken dan samen met kleinere kredietunies, waardoor de kleinere kredietunies extra inkomsten uit hun rentemarge kunnen halen.

De algemeen directeur van een katholiek radiostation in South Bend, werd lid van een christelijke Credit Union toen hij student was. Hij bleef aan na zijn afstuderen, omdat de kredietunie geen geldautomaten in rekening bracht en geweldige klantenservice had en hij maakte uiteindelijk van de kredietvereniging zijn primaire bankinstelling. Hij kreeg er zijn hypotheek door, waarbij hij zei dat de waarden overeenkwamen met zijn geloof.

“Ik ben echt onder de indruk van de manier waarop ze teruggeven aan de gemeenschap en de soorten organisaties waaraan ze iets teruggeven”, zei hij, “organisaties die zulk geweldig werk doen.”

Wellicht heeft 1 van onze leden ook een dergelijk (oprichtings-) verhaal. Neem contact op met de redactie!